- Tineke Cramer
Excursie vlinder- en libellenwerkgroep
Op 3 augustus 2014 stond er een excursie gepland met als doel het vinden van de Sleedoornpage. Dit is een vlinder met een vrij verborgen levenswijze. De naam zegt het al, zijn belangrijkste voedselplant is de Sleedoorn.
De mannetjes houden zich meestal op in de toppen van vrijstaande bomen, de vrouwtjes kun je vaker vinden in de struwelen. Omdat ze vaak lastig te vinden zijn, worden ze over het algemeen geïnventariseerd door het tellen van de eitjes. De (witte) eitjes overwinteren en zijn dan op de donkere Sleedoorntakken goed te zien. Het vrouwtje zet ze zorgvuldig een voor een af. In het voorjaar komen de eitjes uit, de rupsen zijn dan in ongeveer twee maanden volgroeid (o.a. afhankelijk van de temperatuur), waarna de rups verpopt. Na ongeveer een maand, in de loop van juli, is de vlinder dan gereed om uit te vliegen. Er vliegt altijd maar één generatie per jaar, ook nooit in grote aantallen.
Het weekend van 4-5 augustus was dit jaar het nationale tuinvlinderweekend. De Vlinderstichting vroeg iedereen dit weekend de vlinders in de tuin te tellen. Je krijgt zo een mooi beeld van alle tuinvlinders in het hele land. Iedereen kan meedoen, van klein stadstuintje tot uitgestrekte tuinen buitenaf. Een aantal leden van onze werkgroep doet daar trouw aan mee. Louise stond dit jaar ruimschoots aan de top met haar tuin in Helvoirt: zij telde maar liefst 39 kleine vossen!
nachtvlinders op te pakken. 
De Wilgenhoutvlinder (Cossus cossus) valt zo weinig op dat sommige mensen hem zelfs de Wilgenhoutrupsvlinder noemen. Dat komt omdat het leven van de vlinder kort en weinig spectaculair is. Daar staat tegenover dat de rups als hij aanwezig is sterk opvalt.
De werkgroep wolken-weer-natuurkunde is niet echt een werkgroep, het is een Whatsapp-groep waarbij we elkaar op de hoogte houden van leuke, mooie, bijzondere natuurkundige verschijnselen buiten in de natuur. Voorbeelden: mooie wolken, halo's, zonnebeeldjes, ijskristallen en nog veel meer. Een prachtig boek ter inspiratie: Natuurkunde in het vrije veld van Marcel Minnaert. Dit boek (drie delen) is tegenwoordig op het internet in te zien via 
De Kapjesmorielje behoort tot de Zakjeszwammen (Ascomyceten). De sporen worden gevormd op de oppervlakte van de hoed. De richels en holten dienen voor de vergroting van het oppervlakte. 
Om 9 uur vertrokken we met z'n tienen vanaf de Pettelaarse Schans naar het Heempark. Lopend in het zonnetje, op het Homeruspad, zagen we daar twee heggenmussen, verder zagen we daar de pimpelmees, koolmees en een puttertje. Bij het Heempark werden we welkom geheten door de zanglijster, voor de meesten van ons de eerste waarneming van deze vogel dit jaar. In het Heempark hebben we onder andere kepen, vinken, heel veel sijsjes, een grote bonte specht, een groene specht, koolmees, pimpelmees, merel, roodborstje, boomkruiper, boomklever die een hol een boom bezette, eksters en.... een vrouwtje goudvink gezien.
ndag 19 september heeft de Vogelwerkgroep een excursie gemaakt naar de Biesbosch. Het weer was prachtige met een heldere lucht zodat we de vogels goed konden observeren. Aangekomen bij de parkeerplaats op de Galeiweg nam Pierre ons mee voor een wandeling. Verwelkomd door een Cettis's zanger zagen we veel ganzen, eenden en een groep lepelaars. Verderop nog 4 casarca's gespot en een overvliegende watersnip. In het veld zagen we een torenvalk en 3 bruine kiekendieven. Na een korte koffepauze bij het Biesboschmuseum kwam een visarend mooi boven ons cirkelen. Even later een buizerd die op termiek omhoog ging. En vanaf de parkeerplaats zagen we ook een zeearend boven in een dode boom zitten. Bij de volgende parkeerplaats zagen we naast veel eenden nog een scholekster en 3 pijlstaarten. Een mooie vogeldag die voor herhaling vatbaar is.
Op zaterdag 18 juli zijn enkele leden van de vogelwerkgroep naar de Maashorst gegaan om daar naar de nachtzwaluw te speuren. Een zomergast die op half open heide gebieden leeft en zijn nest op de grond tussen de heideplanten heeft. Even voor schemering waren we in het gebied en werden we welkom geheten door twee raven en een snel overvliegende havik.
Maandagavond 13 juli is voor het eerst sinds de versoepeling van de coronamaatregelen de vogelwerkgroep weer eens echt als groep op stap geweest naar de Koornwaardse plassen (Natuurmonumenten). Op het allerlaatste moment is via de mail een uitnodiging verstuurd en dat resulteerde toch nog in 10 deelnemers. We verzamelden bij de Empelse sluis en liepen vanaf daar het gebied in. Het is een voormalige vuilstort, wat alleen nog te zien is aan de ontluchtingspalen die uit de grond steken. Verder is het een ruig, begraasd gebied met enkele plassen met zandplaten en uiterwaarden.